βοτανώδης επίθ δηλώνοντας φυτά που έχουν μαλακό στέλεχος και όχι ξυλώδη
ποώδες σύνορο n ένα παρτέρι που περιέχει πολυετή φυτά παρά μονοετή
[source collins paperback dictionary]
Στο συνηθισμένο lingo, ένα ποώδες φυτό είναι αυτό που παρόλο που μοιάζει περισσότερο με θάμνο παρά με φυτό στρωμνής. θα βγαίνει χρόνο με το χρόνο [ie. it is a perennial/ completes its life cycle over several seasons] και δεν χρειάζεται να αντικατασταθεί όπως θα έκαναν τα καλοκαιρινά σας φυτά. [if you don’t understand still, thats ok – leave a comment and i’ll go into more detail]
Ένας κήπος χωρίς ποώδη φυτά είναι γενικά αρκετά θαμπό. Οι άνθρωποι τείνουν να έχουν τους λόγους τους για τους οποίους δεν πρέπει να τους έχουν. Το κυριότερο είναι ότι συνήθως μοιάζουν με ένα κομμάτι πολτού που έρχεται εκτός εποχής. Αυτό είπε ότι φαίνονται εντυπωσιακά όταν είναι ανθισμένα.
Το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου είναι ότι οι καιροί έχουν αλλάξει. Από τη μια πλευρά, η αγορά φαίνεται να προτείνει ότι χρειάζεται πολύ περισσότερη φύτευση σε στυλ «χαμηλής συντήρησης» – από την άλλη – οι άνθρωποι επιστρέφουν στην «καλή ζωή» και οι μέρες της διαίρεσης των φυτών και της κοινής χρήσης/ανταλλαγής με τους γείτονές σας μπορεί να μην να είσαι πάλι τόσο μακριά. Δόξα τω θεώ!
Ο λόγος, κατά τη γνώμη μου, τα έσβησα για λίγο, είναι επειδή οι «παλιές» μέρες της κηπουρικής θεωρούνταν και εξακολουθούν να θεωρούνται μόνο για εκείνους που έχουν εντυπωσιακό οικιακό τύπο και μεγάλους χώρους – είναι επίσης το κοινό στο οποίο οι περισσότεροι οι συγγραφείς μας ακόμα κηρύττουν. Το „Είμαι-ενθουσιασμένος-για-αυτό-το φυτό-δεν-θα-ποτέ-μπορείς-να-προφέρεις-το-όνομα-του-αλλά-είμαι-εκστατικός-για-αυτό-έτσι- τύπου πρέπει να είσαι. Αυτό που εξακολουθώ να βρίσκω μπορεί γενικά να φανεί εξαιρετικά βαρετό – και σε γενικές γραμμές είναι. Χωρίς παρεξήγηση. Αλλά το γεγονός ότι όσοι γράφουν τόσο εύγλωττα βοτανικά, εξακολουθούν να εργάζονται. Το γεγονός ότι μιλούν μόνο για μια μόδα που απευθύνεται σε επιλεγμένους δημογράφους – δεν φταίει το εργοστάσιο. Έχω τέσσερις αδερφές και τρεις αδερφούς και ούτε έναν από τους οποίους μου ξεσηκώθηκε η αναφορά του ligustrum ovalifolium aurea variegata [variegated golden privot by the way].Οπότε δεν το αναφέρω – έτσι.
Γενικά το συγκρίνω με έναν βαρετό δάσκαλο αγγλικών, στην περίπτωση αυτής της αναλογίας, της ποίησης. Δεν φταίει η ποίηση. Δεν φταίνε οι συγγραφείς. Λατρεύω την ποίηση. Αλλά – μερικές φορές το άτομο που κάνει το κήρυγμα είναι περισσότερο καταστροφέας παρά ο μαθητής που δεν προσέχει. Γι‘ αυτό πάντα μην υποθέτεις ότι όλοι έχουν το ίδιο πάθος ή τα ίδια προσόντα με εμένα. Αλλά και ότι μπορεί να το επιθυμούν – έστω και λίγο. Είναι επίσης για να εξαλείψουμε κάθε αλαζονεία που μπορεί να ακούγεται.
Πέρα από αυτό, τα φυτά που θεωρούνται ως ποώδη είναι δροσερά. Μου αρέσει να τα φυτεύω σε συστάδες και επίσης να τα κρύβω πίσω από άλλες συστάδες αειθαλών, ώστε όταν σβήσουν, κάτι άλλο να κρύβει το κενό. Μπορεί να απαιτεί ένα καλό σχέδιο φύτευσης αλλά – κανένας «κήπος» δεν είναι ολοκληρωμένος χωρίς αυτά.
