John Woolham είναι Ανώτερος Ερευνητής στην Ερευνητική Μονάδα Εργατικού Δυναμικού Κοινωνικής Φροντίδας. (560 λέξεις)
Το τελευταίο σεμινάριο στο τρέχον Σειρά προοπτικές επικεντρώθηκε στην έρευνα με άτομα μεγαλύτερης ηλικίας πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 9 Ιουλίου. Η Kritika Samsi από το SCWRU και η Tushna Vandrevala από το Πανεπιστήμιο Kingston παρουσίασαν ευρήματα από τους έρευνα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι εργαζόμενοι στο σπίτι στηρίζουν τα άτομα με άνοια προς το τέλος της ζωής τους. Η μελέτη τους διερεύνησε τις εμπειρίες των εργαζομένων στο σπίτι που εργάζονταν με άτομα με άνοια που ζούσαν στο σπίτι τους, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν, τον τρόπο διαχείρισης και τις απόψεις τους για τη συμβολή της εργασίας τους. Η παρουσίασή τους βασίστηκε σε ημι-δομημένες συνεντεύξεις με 30 εργαζόμενους στον τομέα της φροντίδας και 13 διευθυντές από 10 φορείς κατ‘ οίκον φροντίδας στο Λονδίνο και τη νοτιοανατολική Αγγλία. Χρηματοδοτήθηκε από την Dunhill Medical Trust.
Οι λογαριασμοί των εργαζομένων κατ‘ οίκον φροντίδας για την εργασία τους υποδηλώνουν ότι η παροχή προσωποκεντρικής φροντίδας δεν εντάσσεται πάντα εύκολα στις επίσημες διαδικασίες που ορίζονται από τους ρυθμιστικούς φορείς και τις υπηρεσίες κατ‘ οίκον φροντίδας. Όπως όλοι οι εργαζόμενοι στο σπίτι, έπρεπε να προσαρμοστούν σε διαφορετικά οικιακά περιβάλλοντα, προσαρμόζοντας τον τρόπο που εκτελούσαν το ρόλο τους σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά του ατόμου με άνοια και της ευρύτερης οικογένειας. Μερικές φορές, τα αιτήματα για την εκτέλεση ορισμένων εργασιών έπρεπε να απορριφθούν λόγω κανονισμών που σχετίζονταν με την υγεία και την ασφάλεια ή τη διαχείριση των σωμάτων των ανθρώπων μετά το θάνατο. Αν και οι εργάτες ευχαρίστως θα είχαν εκτελέσει κάποιες εργασίες, ήξεραν ότι δεν τους επιτρεπόταν να το κάνουν. Αν και αυτό θα μπορούσε αρχικά να προκαλέσει απογοήτευση μεταξύ των μελών της οικογένειας και των ίδιων των εργαζομένων, οι εργαζόμενοι προστατεύονταν από το να εμπλακούν σε καταστάσεις όπου μπορεί να διατρέχουν κίνδυνο.
Η ικανότητα του εργαζομένου στο σπίτι να «διαπραγματεύεται» –με το άτομο με άνοια, τα μέλη της οικογένειάς του και μέσα στο ευρύτερο ρυθμιστικό περιβάλλον– ήταν μια δεξιότητα που δεν ήταν πάντα εύκολο να διατυπωθεί. Συμβουλές και υποστήριξη από συναδέλφους και διευθυντές για να βοηθήσουν στη διαπραγμάτευση δεν ήταν πάντα διαθέσιμες. Φάνηκε επίσης να υπάρχει περιορισμένη κατανόηση του ρόλου του εργαζομένου κατ‘ οίκον φροντίδας μεταξύ άλλων επαγγελματιών της κοινότητας, όπως οι νοσηλευτές. Τα ευρήματα της μελέτης πρότειναν ότι θα μπορούσαν να γίνουν βελτιώσεις για την ενθάρρυνση της αμοιβαίας υποστήριξης και της αποτελεσματικότερης ανταλλαγής πληροφοριών.
Οι εργαζόμενοι στο σπίτι μίλησαν επίσης για αισθήματα απομόνωσης λόγω της φύσης του εργασιακού τους περιβάλλοντος, δυσκολίες στο να μπορούν να εργαστούν με ορισμένα άτομα με άνοια προς το τέλος της ζωής τους και καταστάσεις σύγκρουσης που μερικές φορές εμφανίζονταν με μέλη της οικογένειας. Οι παρουσιαστές μοιράστηκαν συγκινητικές μαρτυρίες από εργαζόμενους στον τομέα της φροντίδας που έπρεπε να αντιμετωπίσουν τα δικά τους ακατέργαστα συναισθήματα μετά τον θάνατο κάποιου που είχαν φροντίσει και την αγωνία των μελών της οικογένειας. Φαινόταν ότι η υποστήριξη από τη διοίκηση μέσω αποτελεσματικής εποπτείας, ad hoc υποστήριξης από ομοτίμους, προηγούμενης εμπειρίας και προηγούμενης γνώσης βοήθησαν τους εργαζόμενους να αντιμετωπίσουν τα δικά τους συναισθήματα απώλειας.
Οι παρουσιαστές τελείωσαν με μια έκκληση για μεγαλύτερη αναγνώριση της συναισθηματικής εργασίας του ρόλου της φροντίδας στο σπίτι και της ανάγκης να αντιμετωπιστούν τα χαρακτηριστικά του να είσαι: κακοπληρωμένος, απομονωμένος, συχνά εργάζεται επιδέξια σε περίπλοκες καταστάσεις και μερικές φορές χωρίς πρόσβαση σε τακτική επίβλεψη και υποστήριξη .
John Woolham είναι Ανώτερος Ερευνητής στην Ερευνητική Μονάδα Εργατικού Δυναμικού Κοινωνικής Φροντίδας. Ο Γιάννης συγκαλεί τη σειρά σεμιναρίων, Προοπτικές του εργατικού δυναμικού για τη φροντίδα και την υποστήριξη ηλικιωμένων στην Αγγλία.
Abrams, R., Vandrevala, T., Samsi, K., & Manthorpe, J. (2018). Η ανάγκη για ευελιξία κατά τη διαπραγμάτευση των επαγγελματικών ορίων στο πλαίσιο της φροντίδας στο σπίτι, της άνοιας και του τέλους της ζωής. Γήρανση και Κοινωνία, 1-20. doi:10.1017/S0144686X18000375
