Αν ακούσω τη λέξη….
…σε αυτούς τους καιρούς ύφεσης….
…για άλλη μια φορά, μπορεί να καεί αυθόρμητα. Το είχα. Το είχα στα μέσα ενημέρωσης, με RTE, RTE Prime Time, RTE Frontline, The Week in Politics, RTE news και μπορείτε να ρίξετε τον άνθρωπό σας Vincent Browne ακριβώς στη μέση καθώς μπαίνει στο λεωφορείο του πάρτι του conga εξίσου σίγουρος με ένα ακόμη Το κυβερνητικό γκάφος χτυπά τα πρωτοσέλιδα. Όλα αυτά πριν δεν πάρω εφημερίδα.
Παρακολούθησα το απόσπασμα του Shane Hegarty στο youtube στις ειδήσεις του BBC – ναι παιδιά, ειδήσεις του BBC – καθώς μιλούσε για το Εκστρατεία Great Things About Ireland. Μίλησε για την κόκκινη λεμονάδα και για το πώς ένα ξύπνημα μπορεί να μετατραπεί σε πάρτι, τα σπορ και τη γλώσσα μας…. Άρχισα να χαμογελώ καθώς αναρωτιόταν το μυαλό μου, σαν παιδί, σαν να ήμουν στο μάθημα λογιστικής μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα, να πρωταγωνιστούσα σε μια αγελάδα σε ένα χωράφι…..
Δεν παρακολουθώ τις ειδήσεις. Δεν βλέπω πολύ τηλεόραση. Σίγουρα δεν παρακολουθώ τίποτα που μπορεί να υποτιμήσει το χαρούμενο κεφάλι μου. Από τη μια περνάω πολύ χρόνο έξω. Αλλά είμαι χαρούμενος εκεί. Λατρεύω το κάμπινγκ στη βροχή. Μου αρέσει να σκαρφαλώνω στα δέντρα, ακόμα. Λατρεύω τα καλά νέα. Θαυμάζω τους ανθρώπους που χαμογελούν. Το αποκαλώ το υπέροχο outdoors για καλό λόγο και καθώς πληκτρολογώ αυτό το εβδομαδιαίο κομμάτι, παίρνω την καφεΐνη μου σε μια κούπα που γράφει Happy Christmas. Σε αυτό το επίπεδο ευτυχίας μου αρέσει να βρίσκομαι και να είμαι.
Έχω συνειδητοποιήσει πόσο χρόνο περνάω έξω όμως. Πολλά από αυτά είναι σε κήπους άλλων λαών, παραδέχομαι. Προς το σημείο, έχω ένα κοριτσάκι τώρα και είναι ένα και λίγο μικρό. Όταν έκανα κάμπινγκ στο Lough Ennell, καθίσαμε μαζί στο γρασίδι όπου της έπαιζα ukelele ενώ η μαμά έφευγε κάνοντας πράγματα που εμείς οι ενήλικες θεωρούμε σημαντικά. Ξέρω ότι μου αρέσει να κρατάω το μυαλό μου απασχολημένο, κάτι που μερικές φορές μπορεί να οδηγήσει σε στιγμές στοχασμού. Ο τεχνικός όρος είναι αφηρημάδα πιστεύω, αλλά η Έλλα κρατήθηκε σφιχτά από το μανίκι του μπλουζιού μου και τραγούδησε τη δική της ή τουλάχιστον την ακυκλοφόρητη εκδοχή οποιουδήποτε choon με το οποίο έβγαζα. Και για μια στιγμή σταμάτησα…. Αναρωτήθηκα γιατί αυτό δεν συνέβαινε ή δεν συνέβαινε στο σπίτι πιο συχνά ή καθόλου. Διστάζω να παραδεχτώ κάποιες από τις άλλες προαναφερθείσες επιλογές.
Για ποιο θέμα μιλάει ο κηπουρός αυτή την εβδομάδα Μαρία…;
Έχω ρίξει μια ματιά στην υπέροχη ύπαιθρο που βλέπετε. Καλλιεργούσα λαχανικά. Έχω τα οπωροφόρα δέντρα μου. Είχα κομμάτια στον κήπο μου όπως το κόκκινο δορυφορικό λουτρό πουλιών μου – δορυφόρο, βαμμένο κόκκινο και μετατράπηκε σε λουτρό πουλιών – αλλά αυτά ήταν ή είναι δικά μου. Ούτε δικό της ούτε δικό μας. Και καθώς εμβαθύνω στις σκέψεις μου, συνειδητοποιώ ότι είμαι δυνητικά επιφυλακτικός με τους παλιούς, τότε, κηπουρούς που γνώριζα τη δεκαετία του 1980. Πρέπει να το αλλάξω αυτό, κατά κάποιο τρόπο.
Πρέπει να φυτέψω περισσότερα όμορφα λουλούδια. Κάντε τον κήπο τόπο ίντριγκας και μυστηρίου. Με κρυφά μέρη. Όχι ο στερεότυπος «παιδικός» κήπος δηλ. μια τσουλήθρα σε συγκεκριμένο χώρο. Όχι ότι υπάρχει κάτι κακό σε αυτό. Δεν υπάρχει. Αλλά θα ήθελα να έχω αυτό και πολλά άλλα. Και είναι τόσο εύκολο να γίνει. Για να σχεδιάσω, πρέπει να χαρτογραφήσω τον κήπο στο κεφάλι μου.
Σύντομα θα αρχίσει να περπατάει και να κάνει ερωτήσεις και να αναρωτιέται γιατί και να εξερευνά και….. Λοιπόν αυτό λέει το Εγχειρίδιο Haynes για όλα τα Παιδιά και στο μυαλό μου, καθώς αρχίζω να κάνω doodle, μπορώ να καταλάβω ότι απλώς δεν χρειάζεται να είμαι πρακτικός. Ξεχάστε το εγχειρίδιο. Προσποιήσου ότι είμαι τεσσάρων… εύκολο πριν γελάσεις εκεί.
Δεν χρειάζεται να πω Δεν μπορώ. Χρειάζομαι την ανάπτυξη αγριολούλουδων. Όχι από πακέτο. Απλώς η ερημιά μεγαλώνει, άγρια, για να μπορώ να την τρέξω, παρόλο που μπορεί να χάσω πράγματα εκεί μέσα. Αλλά μετά μπορεί και να τα βρω, που θα με κάνουν να χαμογελάσω. Ξέρω ότι δεν θα χρειάζεται πάντα να με κρατάει για να αντέξει βλέπεις και έπειτα Θα χρειαστώ λίγο περισσότερο από εκείνο το γρασίδι που καθίσαμε.
Για μένα, όπως το βλέπω, η συναυλία στη μόδα για τους γενικούς πληθυσμούς μπορεί κάλλιστα να είναι η καλλιέργεια των δικών σας λαχανικών και πραγματικά έχει μεγάλο ρόλο να διαδραματίσει στη ζωή και το μέλλον αυτών των λαχανικών. Είμαι πολύ χαρούμενος που το βλέπω να παίρνει κάπως τη θέση του φούρνου μικροκυμάτων. Θυμάμαι όμως τα κορίτσια που ήξερα μεγαλώνοντας να φτιάχνουν άρωμα σε ένα βάζο μαρμελάδας, με ροδοπέταλα. Θυμάμαι ότι έφτιαξα αλυσίδες μαργαρίτα. Σκαρφαλώνοντας στα δέντρα, παίρνοντας μοσχεύματα γερανιού, μαζεύοντας μερικά λουλούδια για μια δασκάλα…. Τόσο απλά πράγματα, όλα παίζουν τόσο τεράστιο ρόλο στη ολοένα αυξανόμενη μεγάλη εικόνα της εποχής και της ζωής μου όχι σε εσωτερικούς χώρους.
Καθώς βυθίζομαι ξανά στο κεφάλι μου για τον ενήλικο, το καπέλο μου για τον κηπουρό, συνειδητοποιώ ότι το χιόνι της περασμένης σεζόν σήμαινε ότι δεν μπορούσα να κάνω ορισμένα πράγματα, ώστε να ανθίσουν φέτος. Περισσότερο από αυτό σήμαινε ότι έχασα μια σεζόν. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει τώρα να περιμένω μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβριο για να φυτέψω τα δέντρα μου. Σημαίνει επίσης ότι η νέα αντιστάθμιση που δεν υπάρχει έχει μια έγκυρη δικαιολογία. Αλλά περισσότερο, ακόμη περισσότερο από αυτό, αυτή τη φορά του χρόνου η Ella θα είναι δύο και τρεις. Μεγάλη διαφορά. Και αν δεν κάνω τα πράγματα που πρέπει στον κήπο μου τώρα, αυτή τη σεζόν…. Λοιπόν, όπως μου εξήγησε ο νονός της, δεν θα είναι ποτέ ξανά σε αυτή την ηλικία.
Μιλούσα για αυτό με έναν φίλο μου κηπουρό. Εξήγησα ότι το κοτέτσι μου είναι βαμμένο ροζ και λευκό. Φυσικά θα παραδεχτώ ανοιχτά ότι μου είχαν απομείνει πολλά από αυτό το χρώμα από μια προηγούμενη προσπάθεια στον κήπο. Εξήγησα τη σκέψη μου, με τα χέρια μου να κατευθύνουν σχεδόν την κυκλοφορία καθώς φτερουγίζουν στον αέρα χαράσσοντας τον κήπο σε τίποτα. Αστειεύοντας, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αν είχα αποκτήσει αγοράκι, μπορεί απλώς να χρειαζόμουν ένα σύνολο αναρτήσεων γκολ.
Αλλά τα μυαλά της κηπουρικής που θεωρούν την ποίηση ως έναντι της τριγωνομετρίας, συμφώνησαν και οι δύο ότι η ομορφιά είναι στο μάτι του θεατή και η φαντασία είναι κάτι που πρέπει να επικροτηθεί και να ενθαρρύνεται, ίσως και να γαλουχηθεί. Σκεφτήκαμε τις εποχές, τις εποχές της φύσης που πρέπει κανείς να προλάβει για να μπορέσει να το προσελκύσει στον κήπο σας, ώστε να είναι εκεί όταν φτάσει εκείνη η ώρα.
Τώρα που είπα στον εαυτό μου την ιστορία μου και τι θα ήθελα να έχει σε απόθεμα αυτός ο δρόμος για μένα…. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σχεδιάσω έναν κήπο για το μέλλον και για την οικογένειά μου.
Θυμάμαι πριν από λίγο καιρό μου ζήτησε ένας πελάτης, ο οποίος ήταν επίσης μπαμπάς, να επισκεφτεί την κόρη του. Είχε μόλις αγοράσει το πρώτο της σπίτι και είχε, όπως το περιέγραψε, μια ακραία περίπτωση του σερί της ανεξαρτησίας.
Το κληρονομεί από τη μητέρα της. Ποιος το κληρονόμησε από το δικό της…
Μου είπε.
Μετά από συνεννόηση με την ίδια και τον σύντροφό της συντάχθηκε ένας κατάλογος. Μια λίστα επιθυμιών, που θα έκανε έναν κήπο. Στην άλλη σελίδα, ένα υπέροχο μεγάλο doodle κήπου. Με αριθμούς, βέλη και περιγράμματα. Όμως, μετά από κάθε στοιχείο στη λίστα ήταν τα συστατικά για να φτιάξετε το συγκεκριμένο κομμάτι ή χώρο.
Τα παγκάκια, για παράδειγμα, ήταν καινούργια στρωτήρες, καρφιά έξι ιντσών, μπογιά και λίγο τσιμέντο. Η φύτευση χωρίστηκε σε δέντρα, βολβούς και στη συνέχεια τα κάτω αναπτυσσόμενα φυτά, κρεβάτι με κρεβάτι. Το σκίτσο και το δρομολόγιο δόθηκαν στον Πατέρα. Στη συνέχεια το πλαισίωνε και με πλήρωσε για τον χρόνο μου. Ήταν το ζεστό δώρο του σπιτιού της και ήταν κρεμασμένο στην κουζίνα, από τις πόρτες της βεράντας.
Για κάθε γενέθλια, επέτειο ή γιορτή κάποια είδη, συστατικά ή αν ήταν λίγο τεχνικό, ο χρόνος μου αγοράστηκε από τις διάφορες σχέσεις.
Καλύτερη από την αλατοπιπερωτή που πάντα ήθελε. Τέλος πάντων, ο κήπος θα είναι ένα ωραίο σπίτι για εκείνη την κούνια που θα της κάνω….
Για το Σαββατοκύριακο που μόλις πέρασε, Happy Fathers Day. Και πριν ρωτήσει κανείς γιατί δεν ανέφερα την ημέρα των μπαμπάδων την περασμένη εβδομάδα….; Φυσικά έπρεπε να το υπενθυμίσω 🙂 Υπάρχουν λόγοι για τους οποίους δεν αγοράζω ποτέ κάλτσες για τον εαυτό μου.
Επικοινωνήστε με τον Peter Donegan:
