Η ΔΕΠΥ είναι από τις πιο κοινές νευροαναπτυξιακή διαταραχές που εμφανίζονται στην παιδική ηλικία. Συνήθως εντοπίζεται για πρώτη φορά στην παιδική ηλικία και συχνά διαρκεί μέχρι την ενηλικίωση. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ μπορεί να δυσκολεύονται να δώσουν προσοχή, να ελέγξουν τις παρορμητικές συμπεριφορές (μπορεί να ενεργούν χωρίς να σκέφτονται ποιο θα είναι το αποτέλεσμα) ή να είναι πολύ δραστήρια.
Τα άτομα με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να επικεντρωθούν σε εργασίες και να ελέγξουν την προσοχή τους, κάτι που μπορεί να κάνει την ολοκλήρωση ενός έργου, για παράδειγμα, δύσκολη. Η ΔΕΠΥ μπορεί να περιορίσει την ικανότητα ενός ατόμου να σπουδάσει ή να εργαστεί και μπορεί να οδηγήσει σε άγχος, άγχος και κατάθλιψη.
Μερικά άτομα με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται επίσης να κάθονται ακίνητα. Μπορεί να ενεργούν γρήγορα με παρόρμηση και να αποσπώνται εύκολα.
Ενώ τα παιδιά οποιασδήποτε ηλικίας μπορεί να βιώσουν απόσπαση της προσοχής και παρορμητικότητα, αυτές οι συμπεριφορές είναι πιο αισθητές σε άτομα με ΔΕΠΥ.
Τα άτομα με ΔΕΠΥ παρουσιάζουν υπερκινητικότητα, παρορμητικότητα και απροσεξία σε διάφορους βαθμούς, ωστόσο, για τη διάγνωση της ΔΕΠΥ, τα συμπτώματα πρέπει να πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια.
Απροσεξία
Ακολουθούν ορισμένες συμπεριφορές που σχετίζονται με την απροσεξία που μπορεί να παρατηρήσει ένα άτομο σε κάποιον με ΔΕΠΥ:
- αφηρημάδα
- αποσπάται η προσοχή και δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί σε εργασίες
- κάνοντας «απρόσεκτα» λάθη
- φαίνεται να μην ακούει ενώ οι άλλοι μιλούν
- δυσκολεύονται με τη διαχείριση και την οργάνωση του χρόνου
- να χάνει συχνά καθημερινά αντικείμενα
- αποφεύγοντας εργασίες που χρειάζονται εκτεταμένη εστίαση και σκέψη
- δυσκολεύονται να ακολουθήσουν οδηγίες/εντολές
Υπερκινητικότητα και Παρορμητικότητα
Ορισμένα ή όλα από τα ακόλουθα μπορεί να είναι αισθητά σε κάποιον με ΔΕΠΥ:
- να δείχνει συνεχώς «εν κινήσει» και να μην μπορεί να καθίσει ακίνητος
- τρέξιμο ή αναρρίχηση σε ακατάλληλες ώρες
- δυσκολεύονται να εναλλάσσονται σε συζητήσεις και δραστηριότητες
- ταραχή ή χτύπημα στα χέρια ή τα πόδια
- μιλώντας και κάνοντας υπερβολικούς θορύβους
- παίρνοντας περιττούς κινδύνους
Διάγνωση
Τα περισσότερα παιδιά με ΔΕΠΥ λαμβάνουν διάγνωση ενώ είναι στο δημοτικό σχολείο, αλλά μερικά μπορεί να μην το κάνουν μέχρι την εφηβεία ή την ενηλικίωση.
Κανένα μεμονωμένο τεστ δεν μπορεί να προσδιορίσει τη ΔΕΠΥ και τα συμπτώματα μπορεί να επικαλύπτονται με αυτά άλλων καταστάσεων. Αυτό μπορεί να δυσκολέψει τη διάγνωση.
Ένας γιατρός θα πραγματοποιήσει εξετάσεις για να αποκλείσει άλλες πιθανές αιτίες, όπως προβλήματα ακοής ή όρασης.
Άλλες καταστάσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε παρόμοιες συμπεριφορές περιλαμβάνουν:
- δυσκολία στην ακοή ή την όραση
- ανησυχία
- κατάθλιψη
- μαθησιακές δυσκολίες
- διαταραχή ύπνου
Οι γιατροί και οι ιατροί θα ερευνήσουν συχνά σε βάθος για να μάθουν περισσότερα για τα πρότυπα συμπεριφοράς του ατόμου. Μπορούν να μιλήσουν με το άτομο, με μέλη της οικογένειάς τους και με οποιονδήποτε άλλο φροντιστή, όπως δασκάλους.
Θεραπείες
Μια σειρά προσεγγίσεων μπορεί να βοηθήσει ένα άτομο να διαχειριστεί τη ΔΕΠΥ. Ένας γιατρός θα πρέπει να συνεργαστεί με το άτομο για να αναπτύξει ένα σχέδιο θεραπείας που του ταιριάζει καλύτερα. Το σχέδιο μπορεί να περιλαμβάνει:
Συμπεριφορική θεραπεία και συμβουλευτική
Ένας θεραπευτής ή σύμβουλος μπορεί να βοηθήσει ένα άτομο να αναπτύξει ή να ενισχύσει ένα ευρύ φάσμα δεξιοτήτων, όπως:
- οικοδόμηση και διατήρηση σχέσεων
- καθιέρωση και τήρηση κανόνων
- προγραμματισμός και ολοκλήρωση εργασιών
- αναπτύσσοντας και ακολουθώντας ένα χρονοδιάγραμμα
- παρακολούθηση των συμπτωμάτων ΔΕΠΥ
Οι θεραπευτές μπορούν επίσης να βοηθήσουν τους γονείς να αναπτύξουν εποικοδομητικούς τρόπους για να ανταποκριθούν στις συμπεριφορές που μπορεί να προκύψουν από τη ΔΕΠΥ.
Ένα άτομο με ΔΕΠΥ μπορεί να ωφεληθεί συγκεκριμένα από:
- διαχείριση άγχους
- τεχνικές διαχείρισης συμπεριφοράς στην τάξη
- γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία
- οικογενειακή θεραπεία
Συμβουλές για την υποστήριξη των παιδιών
Είναι εξαιρετικά σημαντικό για την οικογένεια να υποστηρίξει και να κατανοήσει το παιδί της και να αποφύγει το στίγμα που σχετίζεται με αυτή τη διαταραχή. Οι γονείς, οι δάσκαλοι και άλλοι φροντιστές μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ΔΕΠΥ. Τα σχολεία έχουν συχνά εκπαιδευτικά σχέδια για παιδιά με ΔΕΠΥ, συμπεριλαμβανομένων συγκεκριμένων προσεγγίσεων διδασκαλίας, φιλοξενίας στην τάξη και συμβουλευτικής στο σχολείο.
Στο σπίτι και στο σχολείο, οι παρακάτω συμβουλές μπορούν να βοηθήσουν:
- έχοντας ένα γραπτό πρόγραμμα όλων των εργασιών
- αναλύοντας μεγαλύτερες εργασίες σε μικρότερες, πιο διαχειρίσιμες
- κρατώντας τα σχολικά είδη και παιχνίδια οργανωμένα
- θέσπιση σαφών και συνεπών κανόνων
- επιβραβεύοντας ή επαινώντας το παιδί όταν εκτελούν καθήκοντα
- χρησιμοποιώντας έναν προγραμματιστή που οι δάσκαλοι και οι φροντιστές ελέγχουν τακτικά
Επίσης, ενθαρρύνετε τα παιδιά να συμμετέχουν σε δραστηριότητες που τους αρέσουν και να κάνουν καλά για να τονώσουν την αυτοεκτίμησή τους. Ο αθλητισμός και άλλες μορφές σωματικών δραστηριοτήτων μπορούν να προσφέρουν διέξοδο για υψηλά επίπεδα ενέργειας και να ενισχύσουν τη συνολική ευημερία του παιδιού.
Η ΔΕΠ-Υ είναι μια κατάσταση ψυχικής υγείας που μπορεί να δημιουργήσει προκλήσεις στην εργασία, τις σπουδές και τη ζωή ενός ατόμου στο σπίτι. Εμφανίζεται συνήθως κατά την παιδική ηλικία. Ένα άτομο δεν «αναπτύσσεται» από τη ΔΕΠΥ, αλλά οι στρατηγικές διαχείρισης μάθησης μπορούν να τον βοηθήσουν να απολαύσει τη ζωή στο έπακρο.
Χωρίς θεραπεία ή τη σωστή στρατηγική που μπορεί να περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, ένα άτομο μπορεί να εμφανίσει χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη και προβλήματα με το σχολείο, την εργασία και τις σχέσεις.
Όποιος πιστεύει ότι ένα παιδί μπορεί να έχει ΔΕΠΥ θα πρέπει να αναζητήσει ιατρική συμβουλή. Συμβουλευτείτε τους Ιατρούς και Ιατρούς του Διεθνούς Νοσοκομείου Shifa International Hospital για να συζητήσετε τις ανησυχίες σας σχετικά με τη ΔΕΠΥ.
Για να κλείσετε ραντεβού καλέστε στο 051-864646.
Πηγές: Medical News Today, CDC
